Mediation backfires

Mediation in uw algemene voorwaarden, handig of niet?

Het staat reuze sympathiek in de algemene voorwaarden of in een overeenkomst: als wij een verschil van mening krijgen over de uitvoering van de overeenkomst of de betaling daarvan, dan gaan wij eerst naar een mediator en pas daarna naar de rechtbank. Pas daar mee op. Het kan een extra koude douche opleveren.

Ik kom het regelmatig tegen in de praktijk: het wederzijds respect tussen leverancier en klant is, na een tijdje bakkeleien over facturen of door de ander volledig te negeren, geheel verdwenen. De leverancier verzuimt om de klant voor te stellen om een mediation traject in te zetten. Vervolgens, na interventie van een incassobureau, claimt de klant c.q. samenwerkingspartner recht te hebben op mediation omdat dit in de algemene voorwaarden staat. Puur met het doel om de inning en een rechtsgang verder te frustreren.

Besef als leverancier dat je

  • bij het opnemen van mediation in de voorwaarden ook een mediator achter de hand moet hebben;
  • bereid moet zijn om daar, met de klant of samenwerkingspartner, een aantal sessies van een uur of twee aan te wijden;
  • een zichzelf respecterende mediator het tarief van een advocaat betaald (of de helft, als de klant ook wil meebetalen);
  • een belang moet hebben dat dermate hoog is dat dit een stevige rekening en tijdsinvestering rechtvaardigt;
  • alsnog naar de rechter moet als een klant de gemaakte afspraken niet na komt;
  • hetzelfde doel ook bereikt met een kwalitatief goed incassobureau dat onderhandelt in plaats van agressief incasseert.

Het woord mediation hoort niet in algemene voorwaarden thuis

Mijn advies is om de mediation optie helemaal te schrappen uit de voorwaarden of om daar een minimum belang aan te koppelen van bijvoorbeeld 25.000 euro. Vanaf dat bedrag moet je immers ook gaan procederen met een advocaat. Mediation in de voorwaarden beschouwd de klant als recht, ongeacht of deze überhaupt van plan is om mee te werken en te betalen aan mediation. Het geeft de partij die het minst van plan is om tot een oplossing te komen een stok in handen om de inning te frustreren. Een rechter kan je daarna zomaar vragend aankijken en zeggen: moet u dan niet eerst naar een mediator voordat ik vonnis ga wijzen? Dan moet je dus heel veel moeite gaan doen, waarschijnlijk voor niets. Zet het er niet in, maar stel het alleen aan je klant of samenwerkingspartner voor als je zelf de voordelen daar (nog) van inziet en het financiële belang de kosten van het inzetten van een mediator ook rechtvaardigt.

Klantvriendelijke incasso is al een vorm van mediation

Ook medewerkers van incassobureaus zitten regelmatig met een opdrachtgever en debiteur aan tafel om tot een oplossing te komen. De uitkomst kan een vaststellingsovereenkomst zijn. Deze kan ook bij een notaris worden getekend, zodat het de juridische waarde krijgt van een vonnis. Een incassobureau is niet geheel onpartijdig, maar heeft wel de insteek om er zonder rechtszaak uit te komen. Terwijl een partijdige advocaat het liefst gaat procederen tegen uurtarief en een deurwaarder graag een vonnis gaat executeren tegen vaste tarieven per handeling. Het is vaak voor de schuldeiser van belang om er zonder rechtszaak uit te komen. Zowel vanuit financieel als vanuit menselijk oogpunt. Ook al zijn de gemoederen al hoog opgelopen.

Wij kunnen je onder meer helpen met:

  • het controleren/aanpassen van overeenkomsten en algemene voorwaarden
  • het minnelijk (zonder rechtsgang) oplossen van zakelijke geschillen
  • het tegen zeer lage kosten procederen over geschillen tot 25.000 euro (huurzaken onbeperkt), daarboven via advocaten uit ons netwerk.

debiteurenbeheer

Belgen hebben veel betere systematiek voor griffierechten

Belgen hebben een veel betere systematiek rond griffierechten

De Belgische griffierechten (rolrechten) van de rechtbank van koophandel zijn voor vorderingen tot 25.000 euro van 100 naar 165 euro gegaan. Dat is een flinke stijging, maar niks vergeleken met de Nederlandse griffierechten. Op een TV van de Wehkamp van 500 euro komt nog eens 486 euro griffierechten. Naast de 75 euro van die verfoeide partij die getracht heeft om een gerechtelijke procedure te voorkomen (incassobureau) en 100 euro voor de gerechtsdeurwaarder voor het betekenen van de dagvaarding. Daarnaast nog het salaris voor de gemachtigde en uiteraard rente.

Op een vordering van 12.500 euro wordt 986 euro griffierechten opgeplust door de rechtbank, ook als de griffier alleen een verstekvonnis hoeft te typen.

Griffierechten hef je achteraf van de verliezende partij

Het mooiste komt nu: de Belgische griffierechten worden sinds 1 februari 2019 geheven van de verliezende partij als een belasting achteraf. De eiser hoeft dus geen griffierechten voor te schieten en dat na vonnis te incasseren bij de debiteur. De rechtbank stuurt simpelweg een rekening naar de verliezende partij en int dat als een belasting. Dat is heel logisch omdat de verliezende partij veroordeeld wordt tot betaling van de proceskosten. Belasting innen is veel goedkoper voor de belastingplichtige dan inning door een commerciële deurwaarder. Het maakt bovendien de weg vrij om -als je dan nog wil differentiëren c.q. armlastige personen wilt ontzien- de griffierechten daarop aan te passen.

Nederlandse systeem slaat nergens op

De systematiek in Nederland is pervers en slaat helemaal nergens op. Het tarief wordt onder meer bepaald door de rechtsvorm van de eisende partij (natuurlijk persoon/eenmanszaak of niet-natuurlijk persoon/vof-BV-NV), dat moet worden voorgeschoten door de eiser die dat vervolgens moet innen van de gedaagde/verliezende partij. De verliezende partij betaalt, zonder dat hij of zij daar invloed op heeft, zomaar een paar honderd euro meer of minder griffierechten vanwege de rechtsvorm van de eiser. Dat is onrecht.

De eisende partij loopt in Nederland bovendien het debiteurenrisico op de voorgeschoten griffierechten. Ook al wint hij de procedure, als de debiteur failliet gaat of in de schuldsanering komt heeft hij dubbel verlies. De overheid wentelt zo haar debiteurenrisico af op de (niet betaalde) ondernemer. Twee keer onrecht.

We hebben nu besloten om de Nederlandse tarieven iets meer te gaan differentiëren naar hoogte van de vordering. Dat is slechts tientjeswerk en laat de onlogische systematiek c.q. het onrecht bestaan. Onze kleingeestige centenklopperij heeft al geleid tot torenhoge griffierechten die we laten voorschieten door de verkeerde partij, namelijk de hardwerkende gewone ondernemer die zijn omzet graag betaald wil zien.

Ik zou zeggen: de Belgen hebben het licht gezien, nu wij nog!

Wilt u meer weten over incasso in Nederland en daarbuiten, kijk op onze site.

Griffierechten ook betalen als er geen rechter aan te pas komt

Nagekomen bericht: ik sprak met een hele aardige mevrouw van De Rechtspraak over een debiteur die alsnog betaalde vóór de datum van de rolzitting op de dagvaarding. ‘Dan moeten de  griffierechten toch betaald worden meneer. Helaas, ik maak de regels niet’. Dus ook al blijven de handelingen van de rechtbank beperkt tot het sturen van een nota voor de griffierechten en komt er geen rechter aan te pas, dan nog int de overheid de volledige griffierechten (die dus via de schuldeiser ook betaald moeten worden door de debiteur). Over overheidsgeldwolverij gesproken.

 

Open chat
Chat direct !
Hallo,
Hoe kan ik u helpen?