In deze casus vroeg de huurder van een magazijn met kantoor aan het begin van de eerste lockdown of hij de helft van de huur mocht overmaken. Natuurlijk, antwoorde de begripvolle verhuurder. Haal het later maar weer in.  Aldus geschiedde. Een paar maanden later was de lockdown voor winkels voorbij en verzocht de verhuurder om weer de volledige huur te betalen. Daar dacht de huurder anders over. Hij vond de toezegging van de verhuurder een carte blanche om de halve huur te blijven betalen totdat de laatste Corona besmetting de wereld uit is. Na wat betalingsverzoeken via ons bureau bevestigde zijn advocate nogmaals de stelling van de huurder. Naar tegenargumenten en logica werd niet geluisterd. Cijfermatig werd er niets onderbouwd. Op het aanbod om zonder extra kosten tussentijds op te zeggen en te verhuizen naar een kleinere en goedkopere locatie werd niet gereageerd…

Een minnelijke oplossing in deze huurzaak was onbespreekbaar.

Dan maar dagvaarden. Daarop volgde een hele lange conclusie van antwoord van de advocate. Daarin stond dezelfde stelling (eens gezegd blijft gezegd) in twintig verschillende varianten. De rechter besloot tot een  comparitie in de gloednieuwe rechtbank van Amsterdam. De huurder eiste inmiddels niet alleen uitstel van betaling, maar tevens  -in reconventie- huurkorting. De zitting bij de rechtbank begon met het voorlezen van de pleitnota door de advocate van de huurder, wat feitelijk gewoon exact de conclusie van antwoord was. Die had iedereen al lang gelezen. Pas 20 minuten verder kon de echte behandeling beginnen. Van huurkorting door Corona kan alleen maar sprake zijn bij commerciële ruimtes waar klanten komen. Dus winkels en horeca zaken. Niet voor magazijnen en kantoren. Daarmee was voor ons de eis in reconventie al van tafel.

Huurkorting of niet?

Mocht de rechtbank tóch besluiten om huurkorting toe te passen, dan zou dat ons inziens moeten gebeuren over de cijfers van alle entiteiten die vanuit het magazijn werden bediend. De huurder en zijn advocate beweerden bij hoog en bij laag dat het gehuurde  pand alleen voor opslag en kantoor voor 1 fysiek winkeltje  van 100 vierkante meter in de Amsterdamse binnenstad werd gebruikt. Niet voor een mega webshop die wereldwijd actief is en vermoedelijk juist extra business kreeg tijdens Corona. We lieten een foto zien van het reclamebord op het magazijn. Daar stonden 5 winkels/webshops op en niet 1. Daar werd de positie van de jokkende huurder en zijn advocate niet sterker mee.

Onderhandelen op de gang

De rechter zegt op een gegeven moment: ik weet genoeg. Wilt u nog proberen om er zelf uit te komen of moet ik uitspraak doen? De verhuurder (onze klant) gaf aan dat toch te willen proberen. Wij aan tafel op de gang en onze stagiair Stan ging gelijk voor iedereen koffie halen. We zijn een bedrag ineens overeengekomen tegen finale kwijting en een datum waarop de huur zal worden beëindigd. Dan lopen we weer terug naar de rechtszaal. Waarom geef je nu zoveel weg? vroeg ik aan de huurbaas. Dit was kat in het bakkie. Omdat ik graag weer met ze door 1 deur wil, was het antwoord.

Resultaat: iedereen blij

De rechter was verheugd dat ze geen uitspraak hoefde te doen. De advocate van de huurder was een afgang bespaard gebleven, de huurder kwam er voordelig vanaf en de verhuurder kan zoals gezegd weer met hem door 1 deur. Iedereen blij. De griffier werkte de overeenkomst uit en liet deze door beide partijen ondertekenen. Daarna kon iedereen weer zijns weegs. Zo was er alweer een middag voorbij.

PS – nog een tip van Stan: probeer niet met een bak hete koffie in je hand een rechtszaal in te lopen. Er springen dan gelijk een paar bodes op je nek. Je zou eens koffie willen morsen op een rechter of je tegenstander….

Incasso bij huurzaken